Στη χρωματομετρική μέθοδο, χημικές ουσίες που προστίθενται στο δείγμα αντιδρούν με το χλώριο και παράγουν ένα χρώμα. Το σκούρο χρώμα είναι ανάλογο της ποσότητας χλωρίου. Τα όργανα αυτά είναι γνωστά ως διαδικτυακά όργανα DPD (DPD). Το χρώμα μετράται και το αποτέλεσμα μετατρέπεται σε ένδειξη χλωρίου ppm. Αυτό είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο όργανο χλωρίου από τις αρχές ύδρευσης, ωστόσο, έχουν μειονεκτήματα. Το ένα είναι το κόστος των αντιδραστηρίων. Τα αντιδραστήρια διαρκούν συνήθως για 30 ημέρες. Σύμφωνα με έναν ιστότοπο, τα αντιδραστήρια για ένα μόνο σύστημα μπορεί να κοστίζουν μεταξύ 750 και 1000 δολαρίων ετησίως, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής. Δεδομένου ότι οι περισσότερες αρχές ύδρευσης διαθέτουν πολλά από αυτά τα συστήματα, το ετήσιο κόστος αντιδραστηρίων μπορεί να είναι σημαντικό. Τα συστήματα αυτά είναι πολύπλοκα και απαιτούν μηνιαία συντήρηση από άτομα που κάνουν σέρβις.
Όλοι οι αμπερομετρικοί αισθητήρες χλωρίου είναι ηλεκτροχημικές συσκευές που βασίζονται σε αυτή την αντίδραση για τη μέτρηση του χλωρίου: Τα ηλεκτρόνια ρέουν από την αναγωγή του υποχλωριώδους οξέος σε χλώριο στην κάθοδο. Αυτή η ροή ηλεκτρονίων μετράται από τον αισθητήρα. Υπάρχουν δύο βασικά σχέδια: Μεμβράνη. Σε ένα σύστημα με γυμνά ηλεκτρόδια, χρησιμοποιείται η μέθοδος αμπερομετρικής μέτρησης τριών ηλεκτροδίων (βλέπε παρακάτω). Η τάση εφαρμόζεται μεταξύ δύο ηλεκτροδίων με τη χρήση ενός ποτενσιοστάτη που αντισταθμίζει την αντίσταση του διαλύματος. Το μετρούμενο ρεύμα είναι ανάλογο του επιπέδου χλωρίου.
Σε ένα σύστημα Membrane Style, χρησιμοποιείται η μέθοδος των δύο ηλεκτροδίων. Είναι ουσιαστικά η ίδια με τη μέθοδο τριών ηλεκτροδίων, ωστόσο, τα ηλεκτρόδια μετρητή και το ηλεκτρόδιο αναφοράς συνδυάζονται και διαχωρίζονται από το διάλυμα με μια μεμβράνη. Ο ηλεκτρολύτης διαχέεται αργά στο διάλυμα και πρέπει να αναπληρώνεται περιοδικά. Οι αμπερομετρικοί αισθητήρες είναι απαλλαγμένοι από πολλές παρεμβολές όπως το μαγγάνιο, ο σίδηρος και τα νιτρικά- ουσίες που παρεμβαίνουν στις χρωματομετρικές μεθόδους.
